Zielone piekło

„Chcę odnaleźć trzy plemiona ludożerców, a także członków innych 51 dzikich plemion, których ślad zaginął ponad 60 lat temu”.
To zdanie, wypowiedziane przez Raymonda Maufraisa, drukowało wiele
czasopism opisujących jego fascynującą i zarazem przerażającą przygodę. W
wieku dziewiętnastu lat wyruszył w głąb brazylijskiej puszczy, biorąc
udział w wyprawie, której celem było poznanie życia i obyczajów
pierwotnych szczepów indiańskich z Mato Grosso. Trzy lata później
samotnie podjął się niezwykle ryzykownego zadania. Chciał przedostać się
przez dżunglę Gujany do masywu górskiego Tumuc-Humac. Ślad po nim
zaginął. Nad brzegiem rzeki Tamouri znaleziono opuszczony biwak i
dziennik Raymonda, który, wraz z przejmującą relacją autora z podróży do
Mato Grosso, został wydany pod tytułem „Zielone piekło”.