Τα επτά ρολόγια

'Η ιδέα ήταν του Ρόνυ Ντέβεροξ καί ὅλη ή μικρή ζωηρή συντροφιά τῶν νεαρών, τή χειροκρότησε. Ηταν μιά έξυπνη φάρσα που σίγουρα κι ὁ ἴδιος ὁ Τζέραλντ Ουεϊντ, ὅταν θά τοῦ περνοῦσε ὁ θυμός καί ἡ ἀγανάκτηση, θά ἔβλεπε τήν εύθυμη πλευρά της. ᾿Απ΄ τη μικρή συντροφιά πού περνοῦσε λίγες μέρες διακοπών στην ιστορική έπαυλη «Καπνοδόχες», καλεσμένη ἀπό τόν σέρ Οσβαλντ Κούτ, ο μόνος που δέν εἶχε ἀκολουθήσει την ιεροτελεστία τοῦ πρωΐνοῦ μπρέκφαστ, ἦταν ὁ Ουέϊντ. Μεγάλο πρόβλημα γιά τόν Τρέντγουελ, τον μπάτλερ, πού ήταν ύποχρεωμένος να περιμένει, πρίν δώσει εντολή νά καθαρίσουν το τραπέζι. ῎Ετσι, ὅταν ὁ πολυμήχανος Ντέβερος, πρότεινε νά τοῦ σκαρώσουν τη φάρσα μέ τά ρολόγια, πού συγχρονισμένα στις εξήμισυ τό πρωΐ θά ἄρχιζαν νά κουδουνίζουν δίπλα σχεδόν στο αὐτί του, ὁ Τζίμμυ Θέσιγκερ, ὁ Ρούπερτ Μπέιτμαν καί τά τρία κορίτσια, ἡ Ελεν, ἡ Νάνσυ καί ἡ Σόκ, δέχτηκαν πρόθυμα να λάβουν μέρος σ' αὐτό τό παιχνίδι, πού τήν επιτυχία του έβλεπαν έξασφαλισμένη. Λίγο αργότερα, ή μικρή συντροφιά θα βρισκόταν στο Μάρκετ Μπέιζιογκ, ὅπου ὁ μίστερ Μουργκατρόϊτ θά τούς ἔδειχνε την πλούσια συλλογή του ἀπό ρολόγια. Το ίδιο βράδυ, στις δύο παρά τέταρτο, οἱ εὐθυμοι συνωμότες θά βρίσκονταν μπροστά στην πόρτα τοῦ ύπναρά φίλου τους καί ὁ «Πόνκο θα μετέφερε, στις μύτες τῶν ποδιῶν, τά ὀκτώ ρολόγια τοῦ μίστερ Μουργκατρόϊτ μέσα στο δωμάττιο ὅπου ἀπό ὥρα ὁ Τζέραλντ Ουέϊντ κοιμόταν τοῦ καλοῦ (ή μήπως τοῦ κακοῦ;) καιρού... Ετσι άρχισαν ὅλα...

Πρώτη έκδοση: (1929)